پایگاه تحلیلی خبری شعار سال

فاصله گرفتن از دشمنان دین و تبرّی از آن‌ها، یکی از آموزه‌های تأکید شده در دین مبین اسلام است که به خصوص در نزد شیعیان، ارزش و جایگاهی ویژه دارد. در مکتب تشیع، تبرِّی از دشمنان دین در کنار تولی با دوستان دین در کنار تولّی با دوستان خدا، از ارکان دین و از نشانه‌های ایمان واقعی به حساب می‌آید. همین خصوصیت باعث شده که شیعیان در هر زمان و هر موقعیتی، روحیه ظلم‌ستیزی و طاغوت‌گریزی داشته باشند. با این همه، متأسفانه عده‌ای از شیعیان با تفسیری خاص از تبرّی، نه تنها آن را به محدوده گفتار منحصر ساخته اند، بلکه آن را معادل دشنام و لعن و توهین به مقدسات اهل‌سنت قرار داده‌اند. جالب اینجاست که این عده حاضر نیستند از طاغوت‌های جهانی عصر کنونی، همچون صهیونیست بین الملل، حتی در گفتار نیز اعلام برائت کنند و این امر را رفتاری سیاسی و غیر دینی می‌دانند. گسترش این‌گونه نگاه‌ها به تبرّی باعث شده تا این واژه در فرهنگ عامه امروز با واژگانی همچون فحش، لعن، توهین و... برابری کند و شخص تبرّی کننده نیز فردی فحاش و گزافه‌گو شناخته شود. کتاب لعن‌های نامقدس: تبیین قوانین و محدودیت تبری، نوشته مهدی مسائلی در سال ۱۳۹۳ بوده و از طریق انتشارات آرما منتشر شده است. نویسنده در این کتاب ابتدا به تبیین معنای تبری پرداخته و ابعاد گوناگون قلبی، گفتاری و رفتاری آن را تشریح می‌کند؛ و پس از آن که تصوری صحیح از آموزه مهم تبری ارائه کرد، به بحث مهم قوانین و محدودیت‌های تبری می‌پردازد.